न कोणी..!!

आठवणींच्या गावी सारी  वने वणव्यात विझली;

डोळ्यात कोंडले आभाळ सारे आसवे दाटून आली...

अश्रूंची अमरवेल तुझ्या दारांत सजते आहे...
फुलत्या कळीची तिच्या पर्वा न करीत कोणी...

वाक्यांत तिच्या आज अर्धविराम आहे.... पूर्णविरामास जागा न ठेविली कोणी....

रात सरली तरी फुलत्या श्वासात कैद आहे....
गंधात तिच्या बेधुंद असा जाहला न कोणी....

         
            @shivadnya

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Relationship check!

Image
Dear Stage रंगभूमी,           जगात अस्तित्वात असणाऱ्या काही कमाल गोष्टींंपैकी   पहिली गोष्ट म्हणजे रंगभूमी --- Stage.              कमाल एनर्जी, आयुष्यभर पुरतील आणि उरतील एवढ्या आठवणी, लक्षात राहणारा लाईट, अंगावर शहारा आणणारं म्युझिक, सावल्यांचा खेळ , ब्लॅक आऊट मधली शिस्त, धांदल धावपळ तरीही न थकता काम करणारी बॅकस्टेज ची टीम........               आणि ह्या सगळ्यांसोबत पहिल्या भेटीत जुळणारे बंध, मेकअप रूम मधला परिचयाचा गंध, पहिली घंटा, प्रेक्षक आलेत की नाहीत हे हळूच पडदा सरकवून बघणारा कलाकार, फसलेला प्रयोग, वाजलेले डायलॉग, टाळ्यांचा कडकडाट कधी नुसतीच शांतता, रंगदेवता आणि नाट्यरसिकांना सुरू झालं की पायांना सुटलेला कंप, गणपती बाप्पा मोरया म्हणत साफ केलेला आवाज, भरून घेतलेला श्वास आणि पडदा पडल्यानंतर रिकामी झालेला स्टेज.......... कमाल आयुष्य!!!!!!              आता हे सगळं लिहायचं कारण म्हणजे सोशल मीडिया वरचं रिलेशनशिप चेक चॅलेंज! आपलं रंगभूमी सोबतचं नातं व्यक्त करायची संधीच जणू...!!! आयुष्यातल्या बऱ्याच गोष्टी जिथे आणि जिच्यासाठी घडतायत ती रंगभूमी 'stage' . एकदा प्रेमात पड
Read more

Last call....

               माझ्या आजूबाजूची एवढी सगळी माणसं माझ्याकडे इतक्या भयंकर सहानुभूतीच्या नजरेने का पाहत होती हे मला अजूनही कळलेलं नाही. मी चोरी वगैरे तर कधी केली नव्हती पण माझ्याकडेच निरखून पाहणाऱ्या त्या दुकानदार काकांचे 2₹ चुकून माझ्याकडेच राहून गेले असल्याची जाणीव काही मला शांत बसू देईना. मी सांगणारच होते त्यांना पण जातं ना राहून गडबडीत. मलापण असतात कामं!! असो. नंतर देईनच की त्यात काय एवढं..!!!!           Actually मला प्रचंड राग आला होता दुसऱ्याच्या रूम मध्ये घुसून त्याला श्वास सुद्धा घेता येऊ नये याची तजवीज करणाऱ्या या माणसांचा.... ह्याला काय अर्थ आहे?!! मी चिडून आईला हाक मारणार इतक्यात बाहेरून सौमित्र धावत आला. अरे देवा! हा इथे काय करतोय! आईने बघितलं तर फाडुनच खाईल मला. मूर्खा जा आधी इथून...!!!!           मी खुणावत होते त्याला पण तो असा विचित्र, डोळे फाडून, लाल नजरेने माझ्याकडे बघत होता की मला क्षणभर भीतीच वाटली. हा पुन्हा पिऊन आला की काय! मी रागानेच त्याला विचारायला जाणार इतक्यात अपूर्वाssssssss!!!!!!!!!!  तो इतक्या मोठ्याने का किंचाळला हे ही मला कळलेलं नाही. म्हणजे हे असलं काहीतरी
Read more

आभाळमाया

              माणसाला नेहमी आभाळच व्हायचं असतं... अपवाद असतील काही जण नक्कीच! पण आभाळाला गाठण्याचं अप्रूप असतंच प्रत्येकाला... अगदी उंचीची भीती असणारा सुद्धा सांगतो अभिमानाने, एक दिवस आभाळाला हात टेकतील माझे. पण नाही होत असं कधी... शाब्दिक झाल्यासारखं होईल खरं हे, पण खरंच आभाळाला शिवता येईल का ओ?           जन्माला आल्यावर नाही न शिकवत कोणी ढग कापसाचे नाही वाफेचे असतात बाळ...  तोपर्यंत देवघरातला कापूसच आईने नेऊन ठेवलाय तिथे आपल्यासाठी असंच वाटतं! आईवरून आठवलं, माझ्या आईचं आणि ढगांचं फार जवळचं नातं आहे अगदी.. श्यामच्या आईसारखं तुझे पूर्वज त्या चांदण्यांत आहेत, आभाळातून तुझ्याकडे बघतायत असं कधीच सांगितलं नाही तिने... पण ती सूर्य मावळताना हातातली सगळी कामं सोडून कित्येक क्षण तशीच आभाळाकडे बघत बसून राही, ढगांचा प्रवास पाहत...        आभाळ गाठण्याची भाषा करणाऱ्या प्रत्येकाला ती सांगे अरे, आभाळातले ढग असे दुरूनच पहावेत त्याला कशाला हात लावायला हवा... तुला दिलीय की देवाने जमीन ढग बघायला..  माणसाचं घर जमिनीवर आहे आणि देवाचं आभाळात...!आपण आपल्या घरातून दुसऱ्याचं घर बघावं...त्याच्या घरी कशाला जायच
Read more